24610 95420 - info@semertzidis.gr
0 0,00

Cart

Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι.

Συγκριτική δοκιμή: Alfa Romeo Tonale 1.5 160 PS vs Mercedes-Benz GLA 200

Ευτυχώς για την ίδια την ιστορία της Alfa Romeo, το Centro Stile κατάφερε να δημιουργήσει ένα αυτοκίνητο που τιμά την ιστορική συνέχεια της μάρκας, ελκυστικό και άμεσα αναγνωρίσιμο ως γνήσιο τέκνο της φίρμας.

Αυτό από μόνο του δεν θα αρκούσε ώστε η πολυαναμενόμενη Tonale να αναμετρηθεί face to face απέναντι σε ιερά και όσια. Να, όπως μια Mercedes-Benz και δη τη μοσχοπουλημένη GLA, με το σοβαρό ύφος που υπονοεί μια avant guard υπόσταση.

Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα από την αρχή. Αυτή εδώ δεν είναι μια Alfa Romeo, όπως την ξέρατε στο παρελθόν. Με το που γλιστρήσεις στη θέση του οδηγού σε καλωσορίζει μια σύγχρονη καμπίνα με όλα τα κομφόρ που διαγράφει ό,τι ήξερες έως σήμερα για τις compact Alfa.

Πάντα ένιωθα ότι η δυναμική οδήγηση τοποθετείται στην κορυφή της λίστας των υποχρεώσεων μιας Alfa, με τα υλικά στην καμπίνα, την εργονομία και το σύστημα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας να κατρακυλούν προς τα κάτω στις προτεραιότητές της. Η Tonale ανατρέπει πραγματικά το παραπάνω δεδομένο.

Εδώ η εμπειρία διαμονής στο εσωτερικό της είναι εξαιρετική, η ποιοτική τεχνολογία, κυρίως η άψογη εφαρμογή και το φινίρισμα των τμημάτων, όπως και οι επιλογές των υλικών αποδεικνύουν το premium υπόβαθρο. Η σχεδίαση του ταμπλό διατηρεί κάποια παραδοσιακά «αλφίστικα» στοιχεία, όπως ο ψηφιακός πλέον πίνακας οργάνων με τα διπλά όργανα.

Η οθόνη των 12,3” προσφέρει πολλές δυνατότητες εξατομίκευσης. Μία εκ των οποίων θυμίζει τη ρετρό εκτέλεση των πάλαι ποτέ Alfa, με τους κλασικούς δείκτες στο καντράν και μερικές χαριτωμένες νύξεις στην ιταλική ταυτότητα όπως η ένδειξη «giri» αντί «rpm» στο στροφόμετρο.

Σίγουρα ξυπνούν μνήμες στους μεγαλύτερους και μαθαίνουν τους νεότερους. Το σύστημα πολυμέσων αποτελεί ένα από τα καλύτερα της αγοράς, πλούσιο σε δυνατότητες, εύχρηστο και άμεσο στις εντολές του οδηγού.

Στην GLA ξεχωρίζει το διπλό ψηφιακό κόκπιτ MBUX. Πρόκειται για εντυπωσιακή ψηφιακή έκφανση, ιδίως στην επιλογή με τις δύο υψηλής ευκρίνειας οθόνες των 10,25”. Στην αριστερή οθόνη ο οδηγός έχει στη διάθεσή του τις υπερπλήρεις ενδείξεις του πίνακα οργάνων ενώ στη δεξιά απεικονίζονται όλες οι πληροφορίες του διευρυμένου συστήματος infotainment που απαιτεί ωστόσο κάποια εξοικείωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για μία ακόμη φορά ο χειρισμός όλων των πληροφοριών μπορεί να γίνει είτε μέσω της δεξιάς οθόνης αφής είτε μέσω των χειριστηρίων στο τιμόνι και του πολυοργάνου στο τούνελ της κονσόλας, είτε ακόμη και φωνητικά, με τον οδηγό να βάζει σε εφαρμογή το προηγμένο σύστημα φωνητικών εντολών απλώς λέγοντας: «Hey Mercedes».

Ευτυχώς η υψηλών οδηγικών προσδοκιών Alfa δεν έμεινε στις υποσχέσεις αλλά πέρασε στην ουσία της υπόθεσης. Είναι καλά στημένη, λαμβάνοντας υπόψη την αρχιτεκτονική με την κίνηση στους εμπρός τροχούς.

Υπάρχει άφθονη πρόσφυση μαζί με αμεσότητα στις αντιδράσεις του εμπρός άξονα, η κύλιση είναι γλυκιά, χωρίς να κουράζει στις ανωμαλίες του δρόμου, η υποστροφή αποτελεί άγνωστη έννοια ή καλύτερα απαιτεί αρκετή προσπάθεια με άτσαλες κινήσεις και το τιμόνι (παρότι πολύ ελαφρύ, χωρίς ανάδραση), είναι ευκρινές και άμεσο, χωρίς όμως τη διαισθητική, ξυραφένια αίσθηση του αντίστοιχου της Giulia.

Σαφώς πιο γρήγορο και επικοινωνιακό, όμως, από το αντίστοιχο της GLA. Η τελευταία άλλωστε δε ρίχνει το βάρος της εκεί. Είναι σαν να αποκαλύπτει μια γενικότερη αγχολυτική φιλοσοφία οδήγησης-σήμα κατατεθέν στα οικογενειακά μεσαίου μεγέθους SUV της Merc.

Πίσω στην Tonale, ο 160άρης υπερτροφοδοτούμενος βενζινοκινητήρας δεν διακρίνεται για την εκρηκτικότητα και την ένταση που θα περίμενε κανείς από μια Alfa Romeo, επενδύει, όμως, στο άπλωμα της ροπής σε μεγαλύτερο εύρος στροφών. Το σύστημα μετάδοσης κίνησης με το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη 7 σχέσεων δεν αποδίδει τα δέοντα με γνώμονα την πραγματική εμπλοκή του οδηγού. Τουλάχιστον στην αυτόματη λειτουργία.

Τα πράγματα βελτιώνονται όταν επιλέξεις το πρόγραμμα Dynamic και τη χειροκίνητη λειτουργία. Στις στροφές που ρέουν η Tonale τα καταφέρνει περίφημα, όπως και στα πιο σφιχτά κομμάτια που αποδεικνύει με το καλημέρα ότι διαθέτει ένα σαφές προβάδισμα σε επίπεδο δυναμικών χαρακτηριστικών απέναντι στην πιο αποστασιοποιημένη GLA. Η τελευταία εμφανίζει μεγαλύτερο βάθος στην άνεση και, ως είθισται, μεγαλοπρέπεια κύλισης, προφανώς λόγω διαφορετικής ρύθμισης στην ανάρτηση.

Η Alfa αισθάνεται κάπως μπερδεμένη με τη συχνή και ίσως αχρείαστη αυτόματη αλλαγή σχέσεων, όπως και με την αναποφασιστικότητα του υβριδικού συστήματος σε ορισμένες περιπτώσεις για το πότε θα ενταχθεί σε λειτουργία. Κυρίως με χαμηλές ταχύτητες στην πόλη. Είναι σαφές πως η Tonale έχει ένα άγχος να αναδείξει τη σπορ απόχρωση του χαρακτήρα της, άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία, αλλά τουλάχιστον δεν κάνει το λάθος να λησμονεί την αποτελεσματικότητα.

Ταξιδεύει ειρηνικά προσφέροντας την ιταλική φινέτσα και αξιοποιώντας την καλή μόνωση της καμπίνας από τον θόρυβο κύλισης. Πάντως, είναι γεγονός πως όσο περισσότερο την πιέζεις τόσο πιο πολύ βγάζει στην επιφάνεια τη σπορ διάσταση του χαρακτήρα της. Ό,τι σου τη σπάει στην κίνηση στην πόλη, κυρίως λόγω της επιπόλαιης λειτουργίας του κιβωτίου, σε φτιάχνει συνολικά όταν αποφασίσεις να ανεβάσεις ρυθμό μακριά από αυτή. Λες και βρίσκει τον αληθινό εαυτό της. Μην ξεχάσω να προσθέσω βέβαια τα φρένα της με κορυφαία απόδοση και αίσθηση.

Στο γερμανικό στρατόπεδο τώρα, με τόσο υψηλή θέση οδήγησης νιώθεις σαν να κάθεσαι πάνω στη GLA παρά μέσα σε αυτή. Μόλις συνήθισα το γεγονός ότι δεν μπορούσα να φτάσω το κάθισμα όσο χαμηλά θα ήθελα, όλα έγιναν αρκετά πιο εύκολα και έτσι μπορούσα να συνεχίσω να εκτιμώ πλήρως την εξαιρετική ποιότητα κύλισης.

Η GLA υιοθετεί τη γνωστή γερμανική στιβαρότητα με την οποία το εσωτερικό της είναι φτιαγμένο, παρά ταύτα είναι ο τρόπος που κάθεται στον δρόμο αυτός που την κολακεύει εξίσου. Απορροφά καλύτερα τους κραδασμούς σε σχέση με την αντίπαλό της, παρέχοντας το είδος της ποιότητας απόσβεσης αλλά και του χειρισμού που περιμένεις σε ένα γερμανικό αυτοκίνητο με έμβλημα το αστέρι. Στον τομέα της άνεσης λοιπόν η GLA διατηρεί τα σκήπτρα, κάτι που μάλλον το περιμέναμε.

Ωστόσο, στο δυναμικό σκέλος ο θόρυβος του κινητήρα της είναι ενοχλητικός κάθε φορά που προσπαθείς να επιταχύνεις έντονα, μέχρις ότου επιστρέψεις στον βολικό ρυθμό που ταιριάζει σε ένα όχημα ελεύθερου χρόνου με οικογενειακό προσανατολισμό – και δη της Mercedes-Benz.

Ο κινητήρας της, παρότι υιοθετεί μικρότερη χωρητικότητα συγκριτικά με εκείνον της Tonale και δεν χρησιμοποιεί κανενός είδους υβριδικό σύστημα, αποδεικνύεται στην πράξη πιο σπιρτόζικος από τον αντίπαλό του στο μεγαλύτερο εύρος περιστροφής. Επικρατεί μάλιστα και στις ρεπρίζ, τη σημαντικότερη διαδικασία στο σκέλος των επιδόσεων.

Ο γνώριμος turbo 4κύλινδρος κινητήρας βενζίνης των 1.332 cc και 163 PS περιλαμβάνει σύστημα απενεργοποίησης του 2ου και 3ου κυλίνδρου σε συνθήκες χαμηλού φορτίου και κινεί με σχετική άνεση τη GLA. Το 7άρι αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων με το οποίο συνδυάζεται φροντίζει ώστε να προσαρμόζει την παροχή της ροπής στο εκάστοτε οδηγικό στυλ.

Μόνο σε πιο γρήγορους ρυθμούς εμφανίζει μια σαφή καθυστέρηση απόκρισης, όμως γι’ αυτό υπάρχει το set-up «Sport» στα προγράμματα οδήγησης του αυτοκινήτου. Και οι δυο κινητήρες σε μεικτή χρήση μπορούν να κρατήσουν τη μέση κατανάλωση οριακά κάτω από τα 9 lt/100 km.

Το γεγονός ότι η γρήγορη οδήγηση δεν αποτελεί το φόρτε της GLA 200 δεν σημαίνει πως όλα δεν γίνονται εύκολα, προοδευτικά και κυρίως με ασφάλεια. Στις στροφές η Merc είναι περισσότερο σαν μαχαίρι που απλώνει το βούτυρο, που εξομαλύνει την πίεση παρέχοντας περιθώρια αντίδρασης ακόμη και στον αδαή, έχοντας τα ηλεκτρονικά ως δικλίδα ασφαλείας.

Το τιμόνι είναι επίσης ελαφρύ και εύκολο στη χρήση, παρά βαρύ και «ομιλητικό». Το προβάδισμα της Tonale στον δρόμο δεν διακυβεύεται. Ακόμη και εκείνος που δεν λατρεύει την οδήγηση δεν θα αργήσει να κατανοήσει πως έχει μεγαλύτερες δυνατότητες, αντιμετωπίζοντας τους νόμους της Φυσικής με πιο ψαγμένο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο πως η ανάρτησή της αποτελείται από τέσσερα γόνατα MacPherson, επιλογή που αν μη τι άλλο συναντάς σε πιο σπορ κατασκευές.

Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια στο αυτονόητο, παρόλο που τα σήματα ή η διαφορά τιμής υπέρ της GLA σου βάζουν δύσκολα, ανακατεύοντας την εξίσωση. Η Tonale είναι ένα σαγηνευτικό αυτοκίνητο απ’ όποια πτυχή την αντιπαραθέσεις απέναντι στην GLA.

Η φρεσκάδα, το απαράμιλλο σχεδιαστικό ταμπεραμέντο, η έντονη προσωπικότητα, το Cuore Sportivo που αναδίδει το ελαφρύτερο πάτημά της αρκούν προκειμένου να της χαρίσουν (έστω και οριακά) την πρώτη θέση. Μάλιστα, το επιτυγχάνει απέναντι στην απόλυτη σταθερά στην κατηγορία, η οποία ακούει στο όνομα Mercedes GLA (η οποία πάντως θα επανέλθει δριμύτερη αφούτ αναμένει ρετούς το 2023).

Η Alfa δεν υστερεί ούτε σε διαθέσιμους χώρους ούτε -πρωτίστως- σε αντιληπτή ποιότητα στην καμπίνα, όπως εύλογα θα περιμέναμε. Η GLA κεφαλαιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο το βαρύγδουπο όνομά της πλαισιώνοντας το άνω άκρο του premium κομματιού ενός segment το οποίο ανθεί εμπορικά.

Η δε τιμή της αποτελεί γροθιά στο στομάχι του ανταγωνισμού. Ωστόσο, μέσω ενός παγκοσμιοποιημένου ομίλου που εξ ορισμού δυσκολεύεται να διατηρήσει ισορροπίες μεταξύ των brands, η εφτάψυχη, όπως αποδεικνύεται, Alfa Romeo βρήκε τον τρόπο να αξιοποιήσει τα γονίδιά της. Και μάλιστα στη δύσκολη κολυμπήθρα των premium SUV.

Διαβάστε περισσότερα στο: newsauto.gr

Μπορεί να σας ενδιαφέρει …

Κάνε εγγραφή τώρα στο newsletter μας!

Για να λαμβάνεις χρήσιμες συμβουλές και προσφορές.

    Μετάβαση στο περιεχόμενο